Τι είναι η Ζέα; Το αρχαιότερο ίσως δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων. Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, Emmer και ορισμένες φορές συγχέεται με το άσπρο σιτάρι (γερμαν. Dinkel), ή τη Σίκαλη, ή ακόμα και με το καλαμπόκι, μια και η λέξη Zea (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου. Η θρεπτική του αξία είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος¹” (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται από αυτό το δημητριακό. Αυτό άλλωστε είναι και το κύριο ζητούμενο της “βελτίωσης” των σιτηρών.
Μετά απο μακρόχρονη λησμονιά, οι νεότεροι επιστήμονες το “ανακάλυψαν” ξανά και κυρίως μετά τις έρευνες του Άγγλου Allen. Η ζέα είναι δημητριακό που περιέχει 40% μαγνήσιο επιπλέον των άλλων δημητριακών. Το συστατικό αυτό βοηθά στην αντιμετώπιση των κραμπών που εμφανίζονται συνήθως μετά απο πολύωρη ποδηλασία. Είναι σημαντική οχι μόνο για τις ίνες και τα μέταλλα που περιέχει αλλά κυρίως για το μαγνήσιο που ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού. Αποκαλείται μαγνήτης της Ζωής. Το ποσοστό του αμινοξέος λυσίνη (Lycin) που περιέχει είναι το συστατικό των πρωτεϊνών που αυξάνει την πεπτικότητα τους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι το βασικό στοιχείο στην βιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.
Βοηθάει στην απορρόφηση θρεπτικών συστατικών (Ca, Mg κ.α.). Καταστέλλει τις φλεγμονές που χρονίζουν στον οργανισμό και καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα. Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει την ανάπτυξη και μετάσταση του καρκίνου).
Ο Γαληνός (γιατρός κατά τον 2ο αι. π.Χ.) αναφέρει την όλυρα ως το τρίτο σε θρεπτική αξία δημητριακό μετά το κριθάρι και το σιτάρι, ενώ όπως μας πληροφορεί ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) στην εποχή του ήταν διαδεδομένη μια πανάρχαια συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: η μίξη χονδροαλεσμένων κόκκων ζέας και σιταριού, που λεγόταν “κρίμνον”, και το οποίο ήταν ένα παχύρρευστο θρεπτικό ρόφημα που ονομαζόταν “πολτός” (χυλός).
Η Ζέα εξαφανίστηκε “μυστηριωδώς” από τη διατροφή μας. Το 1928 η καλλιέργειά της άρχισε να απαγορεύεται σταδιακά και μέχρι το 1932 καταργήθηκε τελείως στην Ελλάδα. Στα ελληνικά λεξικά υποβιβάστηκε σε ζωοτροφή. Οι λόγοι δεν είναι σαφείς. Το γιατί παραμένει αδιευκρίνιστο. Το σιτάρι είναι πιο ανταποδοτική καλλιέργεια, αλλά λιγότερο ωφέλιμο για τον οργανισμό. Ήταν η εισαγωγή των αλεύρων σίτου; Ήταν το οικονομικό συμφέρον ή κάτι πιοπολύπλοκο; Κατά καιρούς έχει γραφεί ότι το 1928 οι σύμμαχοί μας Αγγλογάλλοι (και «φίλοι» του Ελευθερίου Βενιζέλου από τις αρχές της πρώτης θητείας του ως πρωθυπουργού της Ελλάδος), ζήτησαν, μετά την ανακοίνωση μιας ιατρικής μελέτης για τους ευφυείς λαούς και την διατροφή των αρχαίων Ελλήνων, την αναίρεση της καλλιέργειας Ζειάς στην Ελλάδα. Πράγματι και με την βοήθεια του στρατού, αλλά και την βοήθεια του ραδιοφώνου και του τύπου που κατέτασσε το δημητριακό στις ζωοτροφές, μέσα σε τέσσερα χρόνια η Ζειά εξαφανίστηκε. Την ίδια εποχή, όμως, καθώς δεν μπορούσαν να παρασκευάσουν οι Έλληνες μακαρόνια και άλλα ζυμαρικά λόγω έλλειψης αλεύρου, άρχισε η εισαγωγή αλεύρων σίτου.
Οι εισαγωγείς επλούτισαν, το «σκάνδαλο των αλεύρων», όπως ονομάστηκε άφησε στην νεώτερη ιστορία το ίχνος του για τους λόγους εξαφάνισης της Ζειάς.
Σήμερα το προϊόν κυκλοφορεί στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων, αλλά και στην Ιταλία και Γερμανία. πηγή
Share this post :
0 σχόλια: