Επιστροφή στη φύση είναι το σύνθημα και για το φετινό καλοκαίρι, θεωρείται από πολλούς ως η χρονιά που οι Νεοέλληνες θα ανακαλύψουν ξανά τις διακοπές στην παραλία, το ναυτικό κάμπινγκ και ό,τι αυτό συνεπάγεται... Ομως, η παρέα στην ύπαιθρο χρειάζεται φωτιά για ψήσιμο, για καφέδες, ακόμη και για συντροφιά.
Mε εξαίρεση τις φωτιές στην παραλία, πολύ κοντά στη θάλασσα, όπου τα πράγματα μοιάζουν πιο ασφαλή, οπουδήποτε αλλού η φωτιά στην ύπαιθρο είναι επικίνδυνη για πυρκαγιά στο εύφλεκτο πευκοδάσος, με τα μελτέμια και τις πευκοβελόνες να συνθέτουν ένα επικίνδυνο σκηνικό καταστροφής. Είμαστε πάντα προσεκτικοί στην επιλογή του σημείου της φωτιάς. Ποτέ κοντά σε θάμνους ή κάτω από τα δέντρα. Καλό καθάρισμα του χώρου σε διάμετρο 5 μέτρων (πευκοβελόνες, ξερά κλαδιά κ.λπ.)
Συγκεντρώνουμε τα ξύλα που θα χρησιμοποιήσουμε έξω από την περίμετρο ασφαλείας (5 μ.) και έχουμε πρόχειρο ένα δοχείο με νερό ή χώμα δίπλα στη φωτιά.
Αφού ελέγξουμε από πού φυσάει ο αέρας, ετοιμάζουμε το προσάναμμα (ξερά βελόνια, κλαδιά πεύκων ξερά κ.λπ.) και παίρνουμε ένα κλαδί 15-20 εκατοστών με διχάλα και το χώνουμε στη γη πλαγιαστό, με τη διχάλα απέξω. Τοποθετούμε το προσάναμμα γύρω από το κλαδί με τη διχάλα και ανάβουμε από κάτω το προσάναμμα. Μ' αυτόν τον τρόπο έχουμε σίγουρο εξαερισμό για τη φωτιά μας, πριν τοποθετήσουμε τα μεγαλύτερα κλαδιά, με αργό ρυθμό για να μην την μπουκώσουμε και σβήσει. Αν φυσάει με τα πολλά κλαδιά θα γίνει επικίνδυνη και θα χάσουμε τον έλεγχό της.
Ενα άλλο είδος προσανάμματος που είναι εύκολο να βρεθεί στην παραλία είναι ο «σκαντζόχοιρος». Είναι αυτά τα ταλαιπωρημένα από τη θάλασσα ξύλα, με τις πολλές τρύπες που θα βάλουμε τις πευκοβελόνες και τα ξερά κλαδάκια.
Για τη συντήρηση της φωτιάς επιλέγουμε καλύτερα ξύλα από ελιά, για λίγο καπνό και καλή θράκα. Μετά σε προτίμηση έρχονται η βελανιδιά και το πουρνάρι που καίγονται αργά με καλή θράκα. Η ιτιά, το έλατο, το πεύκο και η γκορτσιά καίγονται γρήγορα, ενώ ο πλάτανος σπινθηρίζει πολύ, με θόρυβο και ελάχιστη θερμότητας αν θέλουμε και ζεστάνουμε νερό ή να ψήσουμε.
Για να διατηρήσουμε φωτιά για μαγείρεμα, πρέπει να βάλουμε τέσσερα μεγάλα ξύλα σε σχήμα άστρου, ώστε οι μύτες τους να είναι μέσα στη θράκα, και από πάνω τα μικρότερα ξυλαράκια. Αυτή η φωτιά είναι σταθερή και δεν σβήνει αρκεί να θυμόμαστε να σπρώχνουμε τις μύτες των 4 ξύλων προς το κέντρο, μόλις καίγονται.
φώτο 3
Μια τέτοια φωτιά έχει και το πλεονέκτημα ότι δεν φαίνεται από πολύ μακριά, ενώ δεν κάνει πολύ καπνό. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη φωτιά και για τον πρωινό καφέ, θα σκεπάσουμε τη φωτιά με στάχτη δική της με αργές κινήσεις μέχρι να κρυφτεί η φλόγα και το πρωί θα ξανανάψει μόλις τη φυσήξουμε!
Επίσης υπάρχει και η λεγόμενη φωτιά του κυνηγού, όπου τοποθετείς δύο χοντρά και μεγάλα κούτσουρα παράλληλα μεταξύ τους. Στο κενό που σχηματίζεται ανάμεσα στα δύο κούτσουρα, ανάβουμε τη φωτιά με τα μικρά ξύλα. Σ' αυτήν την περίπτωση, τα κούτσουρα θα πρέπει να είναι παράλληλα και με τη φορά του αέρα, ώστε να προστατεύεται η φωτιά, αλλά και να συντηρείται από τον αέρα... Τρόποι υπάρχουν και άλλοι, αρκεί να είμαστε προσεκτικοί με τη φωτιά και τη συντήρησή της. Για μικρές φωτιές, για ατομικό μαγείρεμα, υπάρχει και ένα πτυσσόμενο αλουμινένιο τοιχίο, ύψους 30 πόντων, της TATONKA (φωτό 4) που προστατεύει τη φωτιά από τον αέρα και το δάσος από τη φωτιά, ενώ δεν πιάνει χώρο στο σακίδιό μας.
φωτό 4
Για το άναμμα, βρήκαμε το σουηδικό σπινθηριστής μαγνησίου της LIGHT MY FIRE με 9 ευρώ (φωτό 3-5) που κρεμιέται στα κλειδιά και ανάβει ακόμη και βρεγμένος για 3.000 φορές.
Το TATONKA θα το βρείτε στο PELOPS.GR, Τηλ. 210 51 32 297.
Mε εξαίρεση τις φωτιές στην παραλία, πολύ κοντά στη θάλασσα, όπου τα πράγματα μοιάζουν πιο ασφαλή, οπουδήποτε αλλού η φωτιά στην ύπαιθρο είναι επικίνδυνη για πυρκαγιά στο εύφλεκτο πευκοδάσος, με τα μελτέμια και τις πευκοβελόνες να συνθέτουν ένα επικίνδυνο σκηνικό καταστροφής. Είμαστε πάντα προσεκτικοί στην επιλογή του σημείου της φωτιάς. Ποτέ κοντά σε θάμνους ή κάτω από τα δέντρα. Καλό καθάρισμα του χώρου σε διάμετρο 5 μέτρων (πευκοβελόνες, ξερά κλαδιά κ.λπ.)
Αφού ελέγξουμε από πού φυσάει ο αέρας, ετοιμάζουμε το προσάναμμα (ξερά βελόνια, κλαδιά πεύκων ξερά κ.λπ.) και παίρνουμε ένα κλαδί 15-20 εκατοστών με διχάλα και το χώνουμε στη γη πλαγιαστό, με τη διχάλα απέξω. Τοποθετούμε το προσάναμμα γύρω από το κλαδί με τη διχάλα και ανάβουμε από κάτω το προσάναμμα. Μ' αυτόν τον τρόπο έχουμε σίγουρο εξαερισμό για τη φωτιά μας, πριν τοποθετήσουμε τα μεγαλύτερα κλαδιά, με αργό ρυθμό για να μην την μπουκώσουμε και σβήσει. Αν φυσάει με τα πολλά κλαδιά θα γίνει επικίνδυνη και θα χάσουμε τον έλεγχό της.
Ενα άλλο είδος προσανάμματος που είναι εύκολο να βρεθεί στην παραλία είναι ο «σκαντζόχοιρος». Είναι αυτά τα ταλαιπωρημένα από τη θάλασσα ξύλα, με τις πολλές τρύπες που θα βάλουμε τις πευκοβελόνες και τα ξερά κλαδάκια.
Για να διατηρήσουμε φωτιά για μαγείρεμα, πρέπει να βάλουμε τέσσερα μεγάλα ξύλα σε σχήμα άστρου, ώστε οι μύτες τους να είναι μέσα στη θράκα, και από πάνω τα μικρότερα ξυλαράκια. Αυτή η φωτιά είναι σταθερή και δεν σβήνει αρκεί να θυμόμαστε να σπρώχνουμε τις μύτες των 4 ξύλων προς το κέντρο, μόλις καίγονται.
φώτο 3
Επίσης υπάρχει και η λεγόμενη φωτιά του κυνηγού, όπου τοποθετείς δύο χοντρά και μεγάλα κούτσουρα παράλληλα μεταξύ τους. Στο κενό που σχηματίζεται ανάμεσα στα δύο κούτσουρα, ανάβουμε τη φωτιά με τα μικρά ξύλα. Σ' αυτήν την περίπτωση, τα κούτσουρα θα πρέπει να είναι παράλληλα και με τη φορά του αέρα, ώστε να προστατεύεται η φωτιά, αλλά και να συντηρείται από τον αέρα... Τρόποι υπάρχουν και άλλοι, αρκεί να είμαστε προσεκτικοί με τη φωτιά και τη συντήρησή της. Για μικρές φωτιές, για ατομικό μαγείρεμα, υπάρχει και ένα πτυσσόμενο αλουμινένιο τοιχίο, ύψους 30 πόντων, της TATONKA (φωτό 4) που προστατεύει τη φωτιά από τον αέρα και το δάσος από τη φωτιά, ενώ δεν πιάνει χώρο στο σακίδιό μας.
φωτό 4
Το TATONKA θα το βρείτε στο PELOPS.GR, Τηλ. 210 51 32 297.
φώτο 5
πηγή: ethnos
Share this post :
0 σχόλια: