Το Άγιο Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, που βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω της Χαλκιδικής στη Μακεδονία. Περιλαμβάνει είκοσι Ιερές Μονές και άλλα μοναστικά ιδρύματα και ανεπίσημα χαρακτηρίζεται ως "Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία". Αποτελεί το κέντρο του Ορθόδοξου χριστιανικού μοναχισμού με μνημεία μεγάλης εθνικής, ιστορικής, θρησκευτικής, γραμματειακής και πολιτισμικής αξίας σε παγκόσμια κλίμακα. πηγή:wikipedia, φωτογραφία από flickr (Ι.Μ.Ζωγράφου)
φωτογραφία από flickr
Το 885, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος ο 1ος την ανακήρυξε αποκλειστική ιδιοκτησία των μοναχών και των ερημιτών.Το πρώτο οργανωμένο μοναστήρι ιδρύθηκε το 963. φώτο από flickr
φωτογραφία από flickr
φωτογραφία από flickr
Ο Άθως υψώνεται μαγευτικά στα 2033 μέτρα πάνω από την θάλασσα, καλυπτόμενος από παρθένα δάση, Στην αρχή το έδαφος είναι σχετικά χαμηλό, στη συνέχεια υψώνεται για να καταλήξει στο ομώνυμο όρος με υψόμετρο που φτάνει τα 2033μ. Κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Άθως ήταν ένας από τους Γίγαντες, γιος του Ουρανού και της Γης. Κατά τη διάρκεια της μεταξύ Θεών και Γιγάντων μάχη, που υποκίνησε η Γη για να εκδικηθεί τον Δία που φυλάκισε τους Τιτάνες, ο Άθως άρπαξε ένα βράχο (βουνό της Θράκης) και το έριξε κατά των Θεών αλλά αυτός έπεσε στην άκρη της Χαλκιδικής και απετέλεσε την ομώνυμη χερσόνησο, η κορυφή της οποίας έλαβε το όνομά του. πηγή wikipedia φωτογραφία από flickr
φωτογραφίες από imdleo.gr
Η ιστορία της πείνας: Ήταν Κυριακή..(το είχαμε οργανώσει καιρό πριν), Κυριακή βράδυ (ξημέρωνε μεγάλη εβδομάδα), όταν αποφασίσαμε να φύγουμε από Αθήνα για να δούμε από κοντά το περιβόητο Άγιο Όρος, και να ζήσουμε μια τέτοια εμπειρία, όπως λένε πολλοί! Και μάλιστα την μεγάλη εβδομάδαααα...! Η όλη μας σκέψη λίγο πριν φτάσουμε Θεσσαλονίκη...ήταν πως θα γεμίσουμε την κοιλίτσα με φαγητό..θέλαμε να πάμε οργανωμένοι εκεί...εντάξη πάνω κάτω γνωρίζαμε...κάτι το Άγιο Όρος... Μεγάλη εβδομάδα κιόλας η νηστεία θα ήταν μέσα στο πρόγραμμα! Το θέμα ήταν όμως πως δεν ξέραμε ακριβώς το πρόγραμμα! Ι.Μ ΣΥΜΟΝΟΣ ΠΕΤΡΑ φωτογραφία από flickr
Επιτέλους φτάσαμε Θεσσαλονίκη...η αλήθεια είναι ότι η διαδρομή αυτή, Αθήνα-Θεσσαλονίκη μας είχε ξελιγώσει....τότε σκεφτήκαμε ότι το όλο θέμα έπρεπε να το πάρουμε πολύ σοβαρά και ότι έπρεπε να οργανωθούμε όσο δεν έπαιρνε! Η ώρα είχε πάει 4 τα μεσάνυχτα...πολύ όμορφη και αγαπημένη πόλη η Θεσσαλονίκη...νυχτερινή ζωή στο φουλ, γνωστά αυτά, πολλά μαγαζιά για ποτό, αλλά και για οργάνωση!!! Λίγο έλειψε να παρεκτραπούμε της πορείας μας..σκευτόμασταν από ποια πλευρά να οργανωθούμε...από την πλευρά της διασκέδασης..του ποτού...ή από την πλευρά του φαγητού! Τελικά είπαμε ΟΧΙ στους πειρασμούς, είχαμε ένα στόχο, ένα σκοπό...και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε και να οργανωθούμε με αυτό.
Η οργάνωση αυτή μας έκανε συντροφιά και στην διαδρομή μας προς την Ουρανούπολη, την τελευταια μας στάση πριν το Άγιο Όρος. Παραοργανωθήκαμε...βασικά! H Ουρανούπολη είναι το κατώφλι του Αγίου Όρους , είναι ο τελευταίος κοσμικός τόπος στον οποίο φθάνει ο επισκέπτης που σκοπεύει να επισκεφθεί τα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Από Θεσσαλονίκη προς Ουρανούπολη είναι γύρω στα 120 με 130 χιλιόμετρα.
Φτάνοντας ουρανούπολη, ξυμερώματα πλέον, ξέραμε ότι το καραβάκι που θα μας πάει στην Δάφνη, το μεγαλύτερο λιμάνι του Άγιου Όρους, έφευγε στις 8 - 8.30 το πρωί. Καθημερινά από το μικρό λιμάνι στη σκιά του Πύργου ξεκινούν τα καράβια στα οποία επιβιβάζονται οι προσκυνητές (αφού προηγουμένως εφοδιαστούν από το «γραφείο προσκυνητών» που βρίσκεται στην Ουρανούπολη, τη σχετική άδεια).
Η ώρα αναχώρησης έφτασε και το ταξίδι μας για το Άγιο Όρος ξεκινά..με την διαδρομή από την Ουρανούπολη στην δάφνη. Η Δάφνη είναι το μεγαλύτερο λιμάνι του Άγιου Όρους. Κατά την διαδρομή με το καραβάκι από την πλευρά του κόλπου Αγίου Όρους μπορούμε να δούμε αρκετές Μονές και με το καραβάκι να κάνει στάσεις για να κατέβουν επισκέπτες προς τις μονές αυτές. Φτάνοντας στην δάφνη, στο λιμάνι της δάφνης..από εκεί πλέον μεταφέρονται οι επισκέπτες με τζιπ...και διάφορα άλλα οχήματα στα μοναστήρια. Μετά από αρκετή ώρα αναμονής και με τα πρώτα σημάδια πείνας...ήρθε η ώρα μας, για την δική μας διαδρομή με το τζίπ...και με προορισμό τις Καρυές την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους. Μια διαδρομή μέσα στα δάση. Άλλη μια δύσκολη αναμονή προ των πυλών..ευτυχώς θα ήταν και η τελευταία μας...αυτή από τις Καρυές μέχρι την Ι.Μ ΙΒΗΡΩΝ, το τελικό μας προορισμό. Και όλη αυτή η ταλαιπωρία λόγο των ημερών, ο κόσμος ήταν υπερβολικά πολύς, και δεν αξίζει να έρχεται κάποιος τέτοιες μέρες όπως έλεγαν κάποιοι που είχαν κάνει το Άγιο Όρος στέκι! φώτο: I.M ΙΒΥΡΩΝ
Επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας κατά τις 2 η ώρα το μεσημέρι από τις 8.30 το πρωί. I.M ΙΒΗΡΩΝ. Το τοπίο πραγματικά μοναδικό δεν υπάρχουν λέξεις...απλά βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή! Ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο! Η χαρά αυτή όμως δεν κράτησε για πολύ...σκεφτόμασταν το στομάχι μας...την ίδια στιγμή κάπου πήρε το αυτί μας ότι το επόμενο φαγητό στη τράπεζα..θα ήταν στις 5 η ώρα...αρχίζαμε και είχαμε πρόβλημα...τελικά αποδειχτήκαμε πολύ κοιλιόδουλοι! Ας είναι...μέχρι τις 5 τι θα κάνουμε? Ένα πουλάκι μας σφύριξε ότι περίπου σε μιάμιση ώρα πήγαινε έλα..από την Ι.Μ ΙΒΗΡΩΝ υπάρχει μια άλλη μικρή Ι.Μ αυτή του Σταυρονικήτα...η διαδρομή είναι καταπληκτική...σηματοδοτημένο μονοπάτι...με θέα το απέραντο μπλέ...και...και...και...να πάτε, να πάτε..
Το σκεφτόμασταν...ήμασταν και νηστικοί, και κανα δίωρο πεζοπορία μετά από τέτοια ταλαιπωρία δεν είναι και λίγο! Και αν αργήσουμε και χάσουμε το μεσημεριανό?? Τελικά αποφασίσαμε να πάμε! I.M ΙΒΗΡΩΝ..κάτω από το μπλέ του ουρανού ειναι το μπλέ της θαλασσας. φωτο από
Όμορφή η Ι.Μ Σταυρονικήτα...η διαδρομή καταπληκτική..άξιζε τον κόπο η πεζοπορία..αυτά δεν τα κάνεις συνέχεια είπαμε! Εκεί στην Ι.Μ Σταυρονικήτα, οργανωθήκαμε και λίγο!!!! Από ένα λουκούμι και λίγο νερό! Ήταν το πιο γλυκό λουκούμι που είχα φάει στην ζωή μου! Θα αργήσουμε, και θα χάσουμε το μεσημεριανό..δεν φεύγουμε?? Βαριά τα πόδια...άδειο στομάχι..λίγο έλειψε να μείνουμε εκεί...ο γυρισμός ήταν μαρτύριο!!!!!!!!! Φτάσαμε όμως...και τροχάδιν προς την τράπεζα για οργάνωση......δεν υπήρχε πολύς κόσμος έξω στο προαύλιο την ώρα που φτάσαμε, οι περισσότεροι ξεκουραζόντουσαν, άρχιζαν και έβγαιναν σιγά σιγά...6 παρά...η ώρα δεν την ξεχνάω! Δυστυχώς είχαμε χάσει και το φαγητό των 5. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η πεζοπορία μας είχε τσακίσει...λίγο υπομονή μέχρι το βράδυ λοιπόν...
Στο βάθος διακρίνεται η Ι.Μ. ΙΒΗΡΩΝ και η κορυφή του όρους Άθω. φωτογραφία από flickr
Τι ώρα είναι το βραδινό?? Ρώταγαν οι κοιλιόδουλοι...Ένα πουλάκι πετάχτηκε πάλι...Το βραδινό ήταν στις 5....ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ... ψάχναμε τρόπους να γυρίσουμε πίσω στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη...δύσκολο όμως. Ευτυχώς που στην μονή ήταν παντού διάσπαρτα μπολάκια με στραγάλια και αν έβρισκες και κανένα λουκουμάκι...Πάρτυ! Η τελευταία βραδιά δεν περιγράφεται..Όσο για το φαγητό της επόμενης μέρας...το μήλο ήταν νοστιμότατο!!!!!!!! φωτογραφία από εδώ
Χάρτης διαδρομής από Θεσσαλονίκη.
Σε γενικές γραμμές πάντως όπως έλεγαν πολλοί τέτοιες μέρες είναι δύσκολες, από πολλές πλευρές, πολύς ο κόσμος..κάποιοι θέλουν να συνομιλήσουν και με κάποιον μοναχό εκεί...και δυστυχώς και αυτοί δεν έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν περισσότερο με τον καθένα...κάτι τα ωράρια τους, λόγο Μεγάλης εβδομάδας...πολύς ο κόσμος όπως προαναφέρθηκε, σωστή δουλεία δεν γίνεται. Βέβαια τέτοιες μέρες έχει άλλα καλά. φώτο: I.M Σταυρονικήτα
Ι. Μ. Αγ. Παντελεήμονος φωτογραφία από flickr
Παρόλο την πείνα (κοιλιόδουλος..παρόν!) άξιζε τον κόπο..
Καλό Πάσχα και καλή ανάσταση σε όλους!
Καλό Πάσχα και καλή ανάσταση σε όλους!
Share this post :
0 σχόλια: